Betrekkingen VS-Iran: de politieke en economische gevolgen voor Frankrijk en Europa

Inleiding

            Om de markt te ontwikkelen waarin wij ons willen vestigen - namelijk de nieuwe technologieën zo dicht mogelijk bij de gebruikers - in deze maatschappij in beweging die Iran is, is het noodzakelijk rekening te houden met de jongste gebeurtenissen op internationale schaal en er profijt van te trekken wanneer zij dat mogelijk maken.    

            Van de resultaten van de Amerikaanse verkiezingen tot de opkomst van de Russische en Aziatische invloed op het wereldtoneel, moet onze fractie weten welk standpunt zij moet innemen om de voorsprong te behouden die zij lijkt te hebben bij het vestigen van een zekere hegemonie van onze produkten op Iraans grondgebied, maar ook bij het idee om van Frankrijk een land te maken dat de Iraanse regering steunt, zonder schade te berokkenen aan de verdragen en contracten tussen Frankrijk en de naties die Iran in de marge van de wereldeconomie wensen te zien. Het is dan ook een werk van nauwgezet onderzoek en een zekere diplomatie die onze studie interesseert, die zou kunnen worden vertaald in een vraag van het volgende type: welke kansen kunnen worden aangegrepen om de Franse buitenlandse handel op ons gebied te ontwikkelen?

I. De verkiezing van de heer Trump, de figuur van Monroe en Wilson voor een nieuw type van de Amerikaanse isolationisme

A. De wensen van de president met betrekking tot Iran

            In zijn eerste ambtsweek slaat de nieuwe president de genadeslag voor het Midden-Oostenprobleem; de handel met Iran wordt beloofd te worden vergeten. Dergelijk geweld zou legitiem kunnen zijn gezien de internationale financiële allianties en vooroordelen van Trump. Enerzijds blijven de olieproducerende landen van het Arabisch schiereiland de voornaamste leverancier van het zwarte goud van de VS; bijgevolg zijn de hedendaagse en religieuze spelletjes die de betrekkingen tussen deze landen, waar de machthebbers Soennieten zijn, en het Sjiietische Iran, dat de meerderheid heeft, animeren. Deze onenigheid is voor de presidentiële regering het ideale voorwendsel om af te stappen van de toezeggingen en beloften van openheid die door de regering-Obama op de onderhandelingstafel zijn gelegd. Een dergelijke ommezwaai is ook een handreiking aan Israël, dat weliswaar een land is dat niemand mag omdat het alles wantrouwt, maar dat bepaalde uitwisselingen met de landen van het Arabisch schiereiland - voor olie - tolereert en dat daarom de afspraken van Barack Obama met Iran verafschuwt. Perzië is niets anders dan een potentiële en machtige vijand voor een Israëlisch volk dat geïnteresseerd is in een heroprichting van het grote oude Israël. Indien de Perzen er echter in zouden slagen zich aan te sluiten bij alle ontwikkelde landen in termen van technologie, markt, financiën en militaire macht, zou de Hebreeuwse wil te gronde gaan omdat de Iraniërs reeds over een strijdmacht beschikken die in staat is hen in toom te houden, maar vooral om hen binnen te vallen indien de VS een einde zouden maken aan de bescherming die zij sinds 1948 in de regio hebben ingevoerd.

B. Een minachting voor de Europese Unie

            Dit verzet tegen Iran gaat hand in hand met een zekere ongezonde kijk op de Europese Unie van de kant van de president. De verschillende crisissen die ons continent heeft doorgemaakt, met name de afgelopen vijf jaar, de bijna wereldwijde ineenstorting van het economische, politieke en sociale systeem van de Unie, bieden immers een schouwspel dat op het eerste gezicht niet erg boeiend is voor de wereld. Daarbij komen nog de komende verkiezingen in Frankrijk en Duitsland, die een morele en diplomatieke tragedie beloven te worden; net als "America first" zijn veel radicale politieke partijen gesterkt in hun isolationistische bedoelingen, net als Trump. Het conflictpunt is echter niet alleen de wens om de Amerikaanse markt te beschermen, maar vooral het idee dat de Europese Unie zwak en kwetsbaar is in de ogen van het Amerikaanse voorzitterschap. De EU is een onvergelijkbare markt, maar de interne verdeeldheid, het gebrek aan militaire macht en het verlangen naar onafhankelijkheid van de Amerikaanse dollar zijn allemaal dwaze punten. De Brexit getuigt van de zwakte van een Europa dat niet in staat is zijn machtigste leden tegen te houden, dat niet in staat is zijn grenzen te beschermen, dat niet in staat is verder te kijken dan historische vooroordelen en Turkije en Rusland binnen zijn grenzen te brengen, zo niet fysiek, dan toch minstens economisch.

            Dit is een tweede twistpunt tussen de VS en de EU, een tweede toegevoegde waarde aan onze industriële aanpak.

C. Een pro-Russische president van de VS

            De grote revolutie die Trump heeft teweeggebracht is zijn aantrekkingskracht op Rusland, zijn bereidheid om sterke banden te smeden tussen de Russische economie en die van zijn land. Het is een bereidheid om verder te gaan dan conflicten uit het verleden, om terug te keren naar de moderne wereld in het tsaristische tijdperk, toen de VS en Rusland weinig reden hadden om in conflict te zijn. Het is een internationale opwarming die ons de Koude Oorlog doet vergeten en de tegenstellingen die het gevolg waren van de machtsstrategieën van de twee groten van deze wereld gedurende de laatste veertig jaar. Een dergelijke toenadering is een teken aan de wereld dat wij in plaats van de VS als enige bewaker van het wereldevenwicht - een bewaker die overal waar hij komt problemen zaait - een onovertroffen economische macht zullen hebben die geallieerd is met de grootste militaire macht op het oude continent en in Azië. Zowel voor de economie als voor de veiligheid in de wereld zou dit een slechte zaak kunnen zijn, aangezien men begrijpt dat Rusland, indien het de kant van de Amerikanen zou kiezen, geen ander obstakel zou hebben dan de afspraken die met de Amerikanen moeten worden gemaakt over de modus operandi op wereldschaal op het gebied van financiën, militair en diplomatie. Het einde van een dergelijk patroon van machtsverdeling zou de VS in staat stellen China, Europa en India af te maken en zichzelf in staat stellen Afrika ten eigen bate te ontwikkelen.     

            Een dergelijke aanpak is echter lastig omdat de Russen met veel stappen diepere en sterkere banden hebben dan met de VS, die nog steeds de voornaamste internationale tegenstander van de hegemoniale bedoelingen van de VS is. De niet aflatende ijver en inventiviteit van de reus van de voormalige USSR hebben alle Amerikaanse militaire en sociale deskundigen de afgelopen decennia op hun tenen gehouden. Vandaag zou de totstandbrenging van een dergelijke alliantie afhankelijk zijn van een herpositionering van Rusland in zijn betrekkingen met partners als China, India en Iran voor wat ons interesseert. Een delicate zet.

II. Wat betekent dit voor Frankrijk en voor onze industrie?

            Wat de ontwikkeling van onze onderneming betreft, maar ook in verband met de kansen voor Frankrijk die door dergelijke omkeringen van de situatie worden geboden, in het idee van een nieuwe band die met Iran moet worden geweven, zijn de recente gebeurtenissen een echte kans. Vanuit louter diplomatiek oogpunt heeft Frankrijk nu inderdaad vrij spel in Iran, aangezien de Verenigde Staten hun sancties tegen de Perzen zullen opvoeren, maar ook de greep van de Europese Unie, die door het nieuwe Amerikaanse voorzitterschap volledig in diskrediet wordt gebracht, zullen versoepelen. Met enige voorzichtigheid, vooral ten aanzien van Turkije, de landen van het Arabische schiereiland en Israël - dat Frankrijk sinds Charles De Gaulle alleen heeft gerespecteerd uit de wens welwillend en verantwoordelijk te zijn tegenover een wereld die met de vinger wijst naar het land voor de Vel-d'Hiv, maar ook omdat het zijn zaken met de Verenigde Staten goed uitkomt - zullen de Franse machten, waarvan we bijna zeker zijn dat ze in handen zullen vallen van Emmanuel Macron (een groot verdediger van zakenlieden), de volledige vrijheid hebben om de deuren van het Iraanse Rijk en zijn markten te openen.

            Bovendien zou onze groep, die zich bezighoudt met onderzoek naar en ontwikkeling van nieuwe technologieën - op het gebied van luchtvaart, vervoer, mobiele en geconnecteerde technologieën - bij een daadwerkelijke toenadering tussen de VS en Rusland te maken krijgen met een vermindering van het aantal commerciële contracten tussen de Russen en de Perzen, die zich verraden zouden voelen; die zich zeker verraden zouden voelen omdat een dergelijke alliantie tussen de twee oude vijanden een verzaking zou betekenen van de allianties van de voormalige Sovjetmacht met de gemarginaliseerden van de ontwikkelde wereld. Bovendien zou een stap van de VS weg van de Europese acties, maar vooral van haar financiën en economie, een nieuwe lucht geven aan de handel tussen haar leden. Indien de VS ons in de steek laten, zal Duitsland zijn steunpilaar verliezen, de Engelsen hun invloed bij de Europeanen, en Frankrijk zou zijn plaats als leidende kracht in het centrum van Europa terugwinnen. Met een gedrag dat de uitdagingen van morgen waardig is, zouden de Fransen echter kunnen bijdragen tot de instandhouding van de Europese Unie, de samenwerking tussen ondernemingen kunnen versterken en tegelijkertijd de stappen van hun industriëlen in het buitenland, met name in Iran, kunnen ondersteunen.

            Het scenario dat wordt voorbereid is niet catastrofaal, maar vereist gevoeligheid en het vermogen om algemene bewegingen te voorzien van de kant van de omringende machten, evenals van de markten en andere industriëlen in de sector die de onze is. Het feit dat Iran op het internationale toneel nog meer op een zijspoor wordt gezet, dat het een nieuw territorium van terroristen wil worden, is echter een kans voor ons, die, door een uitgestoken hand, een tolerante en onbevooroordeelde macht te belichamen, zonder problemen de Perzische markt en hun samenleving zullen binnentreden; ons van meet af aan vrijwel alle kansen biedend voor de ontwikkeling van onze industrie, en de voordelen die deze met zich meebrengt.

2022 Alle rechten voorbehouden door BRAUN